Musa Güven, Mersin’de doğup büyüdü. Çukurova Üniversitesi’nde İletişim Bilimleri bölümü öğrencisi.
Musa Güven – Çukurova Bülten Haber Merkezi
Sabah olur, güneşten önce ayakta dikilirsin. Sersem hâlde buz gibi akan kaynak veya çeşme suyunun başında titreyerek elini yüzünü yıkarsın. Nem çökmüş kirlenmiş elbiseleri (Çamaşır makinesi olmadığı için haftada bir elle yıkanır.) giyerken ürperirsin.
Üzerine nem çöken sadece elbisen değildir; yatak, yastık, yorgan, çadır bezi…
Sakin ve dingin geçmez burada sabahlar. Telaşla uyanırsın çünkü seni bekleyen geçim derdi ve tarla işleri vardır. Şüphesiz bu telaş çalışmanın kendisinden kaynaklanmaz. Telaşın kökeni geçim sıkıntısıdır hem de bu kadar emek harcarken sen.
Yağmurlu havalarda çadırın içeri su alması yüksek ihtimaldir. Çadırın etrafı yağmura dayanaklı olarak toprak ile çevrilmelidir. Yoksa gecenin bir anında uykunuz bölünebilir.
Hane halkının hepsi -kimi zaman bebeklerini de tarlaya götürenler olur- hazırlanıp yola çıkarlar. Ulaşım traktör römorkunda, komyonette, çok nadir de minibüsle gerçekleşir.
Yiyecekler önceki günün akşamında bir kovaya ya da kasaya konur. Çoğu zaman akşamdan kalma bir yemektir bu, kimi zaman da tarlada yemek yapım işi için biri görevlendirilir, çay demlenir.
Mevsimlik işçilik bazen 3 ay sürer, bazen 6 ay. Çocuklarını okula gönderenler evlerine biraz daha erken dönerler. Okulun başlamasının ardından da tarlada çalışan çocuklar görülebilir denetimin yetersizliği ve ailenin ekonomik koşullarının yetersizliğinden kaynaklı olarak.
O zaman düşünmeye başlıyorsun neden yoksul olduğunu, eşitsizliğin varlığını. Yaşıtların, lüks özel okullarda okurken, marka elbiseler, ayakkabı giyerken sen tarlada bunları düşünürsün.
Mevsimlik işçiliği deneyimlemiş biri olarak söyleyebilirim: Burada romantize edilecek bir yaşam yok. Elbette çalışma arkadaşlarınla hoş vakit geçirebilirsin. Fakat koşullar makineleşmenin sunduğu olanaklara göre biçimlenmemiş ve insani değil.
Yoksulluğun varlığı romantik bir dille ifade edilmez hiçbir zaman, edilmemeli de. Çadır hayatı da bunlardan biri. Temel ihtiyaç olan barınma, ısınma ve yiyecek ihtiyacını güçlükle, insani koşullarda olmayan yöntemlerle gidermeye çalışan insanları romantize edip önümüze sunanlara bu yaşamı tercih edip etmeyeceğini sorun. Elbette kabul etmeyecektir.
Bir kamp çadırı yanında yakılan ateş ve mevsimlik işçi çadırının yanında yakılan ateş birbirinden farklıdır. Birincisi dinlencedir. İkincisi zorunluluk. Bu ateş ve çadır ikilisi bir gün sadece dinlence amaçlı var olacaktır. Buna inanıyorum.